ข้าพเจ้าได้ตั้งคำถามว่าตัวตนของเราคืออะไรและตัวตนของเราอยู่ที่ไหนและได้เกิดความสงสัย ว่าแท้จริงแล้วการมีอยู่ของข้าพเจ้าเกิดขึ้นที่ใดบ้างหรือสิ่งที่ข้าพเจ้ากำลังตามหาอยู่นั้นคือสิ่งที่อยู่เพียงในความคิดของตนเองเท่านั้นมีคำถามและข้อสันนิษฐานต่างๆ ที่ข้าพเจ้าตั้งไว้เพื่อหาคำตอบให้กับคำถามนี้และได้พบกับพื้นที่สองแห่งที่มีบทบาทมากต่อคำถามที่ข้าพเจ้ากำลังสงสัยได้แก่โลกแห่งประสาทสัมผัสเป็นสถานที่ที่สามารถรับรู้ได้ถึงกายภาพ ของสิ่งต่างๆและสัมผัสได้ผ่านประสาทสัมผัสทั้ง5(อายตนะ) ได้แก่ตาหูจมูกลิ้นกายซึ่ง อวัยวะเหล่านี้ทำให้รับรู้รูปเสียงกลิ่นรสและสัมผัสของสิ่งนั้นที่อยู่รอบกายโลกแห่งนี้จึงเป็นสถานที่ที่มนุษย์ทุกคนใช้ชีวิตร่วมกันและรับรู้การมีอยู่ร่วมกันแต่ในขนาดเดียวกัน มนุษย์ทุกคนล้วนต้องการมีพื้นที่เป็นของตนเองท่ามกลางโลกประสาทสัมผัสพื้นที่อีกแห่งที่ข้าพเจ้าตระหนักถึงมีชื่อเรียกว่าโลกภายในเป็นปรากฎตการที่เกิดขึ้นภายในความคิดและความรู้สึกของแต่ละคน โลกส่วนตัวของแต่ละบุคคลจึงเป็นสิ่งที่แตกต่างกันออกไปตามปัจจัยรอบตัว ไม่ว่าจะเป็นโลกแห่งประสาทสัมผัสหรือโลกภายในเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งก็ไม่อาจบ่งบอกถึงตัวตนของข้าพเจ้าได้อย่างสมบูรณ์แต่กลับต้องมีสองสิ่งประกอบอยู่ด้วยในเวลาเดียวกันเป็นสิ่งที่ไม่อาจแยกจากกันได้อย่างสมบูรณ์ แม่พื้นที่ทั้งสองจะมีคุณสมบัติแตกต่างกันแต่กลับเป็นสิ่งที่แยกจากกันไม่ได้เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกของภายในส่งผลต่อการแสดงออกของโลกแห่งประสาทสัมผัสและในขณะเดียวกันสิ่งที่รับรู้ผ่านประสาทสัมผัสก็ส่งผลต่อความคิดความรู้สึกภายในด้วยเช่นกันทำให้การมีตัวตน อยู่ในโลกทั้งสองโลกเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันและทับซ้อนอยู่ในคนคนเดียวกันเสมือนโลกคู่ขนาน