Narisa Sukpitak

จุดประสงค์ของฝ้ายตอนนี้คือ จะไม่ให้ทุกคนแค่ ”รับรู้“
แต่จะให้ ”อ๋ออออ“ กับ เรื่องจิตวิญญาณ

เรื่องเล่าฝ้าย:

งานศิลปีฝ่าย ” วาดจากความว่างป่าว “
วาดตอนที่ จิต เป็น 0 ไม่มีสุขหรือทุกข์
เพราะอะไรหรือถึงวาด?
ทำไมถึงวาดภาพนี้?
มันคือภาพอะไร? – ศิลปินถาม-
ฝ้ายอยากเป็นศิลปินมาตั่งแต่เด็ก
เลยเอาภาพที่วาด ที่แขวนไว้เต็มบ้าน
ไปให้ศิลปินคนอื่นๆดู
ระหว่างที่ศิลปินกำลังดูงานฝ้าย….
“Art is everything… Everything is art”
ฝ้ายคิดในใจ
ฝ้ายตอบไป.. “ตอนวาดไม่ได้คิดอะไรค่ะ
ให้มัน Goes with the Flow
มือมันวาดไปเอาแบบไม่ต้องใช้ความพยายามและความคิด”
แต่คำตอบที่ได้จากศิลปีนนั้นมักจะเป็น ประมาณ…
technical analysis และ ยังต้องฝึกอีกเยอะ
สียังผสมไม่เก่ง ดูยังไม่มีมิติ ที่มากพอ
และการที่ฝ้ายไปถามศิลปินคนอื่นนั้น
ฝ้ายถามเพื่อหา
ความชอบ..
ความชัดเจน..
ความมั่นใจให้กับงานตัวเอง..
และนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฝ่าย คิดไปเองว่า
” ฝ้ายคงเป็นศิลปินไม่ได้ “

1-2 ปีที่ผ่านมา
ฝ้ายได้ไปหาศิลปีนไหนๆก็พูดแนวนี้ซะส่วนมาก
เลยบอกตัวเองว่าจะไม่เป็น “ศิลปิน”
แต่จะเป็น “คนธรรมดา” ที่ไม่หยุดท่างานศิลปะไปดลอดชีวิต
และตอนนี้ฝ่ายได้เข้าใจ GSpect ของศิลปะมากขึ้น
และพร้อมที่จะ พัฒนางานศิลป์ และ แชร์ประสบการณ์
ของฝ้ายให้ไกลกว่าที่ตัวเองคิดไว้
ข้อคิดที่ได้จากการทำงานศิลป์จริงๆ
เเล้วมัน มากกว่าเเค่การวาดภาพ
แต่มันคือ ความเข้าใจตัวเอง
และ ธรรมชาติของตัวเราในเเง่มุมที่ฝ้ายไม่เคยได้รับมาก่อน
นอกจากฝ้ายจะเข้าใจตัวเองแล้ว
ฝ่ายยัง เข้าใจคนอื่นๆ รอบตัวฝ่ายได้ดียิ่งขึ้นอีกด้วย